-
1 semen
sēmen, inis, n. (zu Wz. *se- in 2. sero), das Mittel, um ein Säen, Pflanzen, Fortpflanzen hervorzubringen, der Same, der Setzling, I) eig., übtr. u. meton.: A) eig.: u. übtr. 1) der Same, a) des Getreides und anderer Gewächse, semen optimum, Varro: terra semen genitale retinens, Lact.: tritici semen, Augustin.: semina feni, Colum.: herbarum semina quaedam, Hieron.: semen manu spargere, Cic., mandare terrae, Colum.: in semen abire, in Samen gehen, Plin.: ad semen reservare, Colum.: separatim ex optima spica semen reponere, Colum. – u. vorzugsw. = Speltsame, Spelt, Colum. u. Plin. – b) übtr.: α) der Menschen u. Tiere, Lucr. u. Varro: creatae semine Saturni, von Saturnus gezeugt, Ov. – β) v. den Grundstoffen anderer Körper (des Wassers, Feuers, der Steine usw.), Lucr., Verg. u.a. – 2) der Setzling, a) der zur Fortpflanzung gebrauchte Pflänzling, das Setzholz, der Fechser, Varro u.a. – b) übtr., die zur Fortpflanzung in Fischteiche gesetzte junge Brut der Fische, der Satz, die Setzlinge, marina semina, Colum. 8, 16, 2. – B) meton., der Same = 1) der Stamm, das Geschlecht, Romanum, Cic.: regio semine orta, von königlichem Geblüte, -Geschlechte, Liv. – v. Tieren, pecus boni seminis, Rasse, Varro. – 2) poet., Sprößling, Nachkomme, Kind, caelestia semina partu ediderat, gebar zwei Kinder göttl. Ursprunges, Ov.: semina Phoebi, Äskulap, des Phöbus Sohn, Ov.: matrum, Ov. – II) bildl., der Same = die Ursache, Grundursache, Grundlage, Veranlassung, der Stoff (Zündstoff), Urheber, stirps ac semen malorum omnium, Cic.: huius belli semen fuisti, Cic.: sed eius seminis generisque sint, ex quo etc., die Bildungskraft u. Art in sich tragen, Gell. – Plur., bellorum civilium semen et causa, Cic.: in animis quasi virtutum igniculi ac semina, Cic.: tribuni semina discordiarum, Liv.: semina veteris eloquentiae, Tac.: semina discordiae praebere, Tac.
-
2 semen
sēmen, inis, n. (zu Wz. *se- in 2. sero), das Mittel, um ein Säen, Pflanzen, Fortpflanzen hervorzubringen, der Same, der Setzling, I) eig., übtr. u. meton.: A) eig.: u. übtr. 1) der Same, a) des Getreides und anderer Gewächse, semen optimum, Varro: terra semen genitale retinens, Lact.: tritici semen, Augustin.: semina feni, Colum.: herbarum semina quaedam, Hieron.: semen manu spargere, Cic., mandare terrae, Colum.: in semen abire, in Samen gehen, Plin.: ad semen reservare, Colum.: separatim ex optima spica semen reponere, Colum. – u. vorzugsw. = Speltsame, Spelt, Colum. u. Plin. – b) übtr.: α) der Menschen u. Tiere, Lucr. u. Varro: creatae semine Saturni, von Saturnus gezeugt, Ov. – β) v. den Grundstoffen anderer Körper (des Wassers, Feuers, der Steine usw.), Lucr., Verg. u.a. – 2) der Setzling, a) der zur Fortpflanzung gebrauchte Pflänzling, das Setzholz, der Fechser, Varro u.a. – b) übtr., die zur Fortpflanzung in Fischteiche gesetzte junge Brut der Fische, der Satz, die Setzlinge, marina semina, Colum. 8, 16, 2. – B) meton., der Same = 1) der Stamm, das Geschlecht, Romanum, Cic.: regio semine orta, von königlichem Geblüte, -Geschlechte, Liv. – v. Tieren, pecus boni seminis, Rasse, Varro. – 2) poet., Sprößling, Nachkomme, Kind, caelestia semina partu ediderat, gebar zwei Kinder göttl. Ur-————sprunges, Ov.: semina Phoebi, Äskulap, des Phöbus Sohn, Ov.: matrum, Ov. – II) bildl., der Same = die Ursache, Grundursache, Grundlage, Veranlassung, der Stoff (Zündstoff), Urheber, stirps ac semen malorum omnium, Cic.: huius belli semen fuisti, Cic.: sed eius seminis generisque sint, ex quo etc., die Bildungskraft u. Art in sich tragen, Gell. – Plur., bellorum civilium semen et causa, Cic.: in animis quasi virtutum igniculi ac semina, Cic.: tribuni semina discordiarum, Liv.: semina veteris eloquentiae, Tac.: semina discordiae praebere, Tac. -
3 semen
sēmen, inis n. [ sero II ]s. rerum O — элементы природы2) саженец, рассада (s. ponere V)3) род ( rēgio semine ortus L); порода ( pecus boni seminis Vr)4) (тж. pl.) отпрыск, потомок, дитя, сынIlia Vestālis caelestia semina partu ediderat O — весталка Илия родила от бога (Марса) двух детей (Ромула и Рема)5) первоисточник, основа, причина (discordiae T; malorum C)7) полба Col, PM -
4 semen
semĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] semence, graine. [st2]2 [-] sorte d'épeautre. [st2]3 [-] jeune plant, surgeon, bouture. [st2]4 [-] semence des animaux, germe vital. [st2]5 [-] race, souche, origine. [st2]6 [-] postérité, rejeton, descendant; enfant; petit (des animaux). [st2]7 [-] principes (de l'eau, du feu, de l'air...), élément, molécule. [st2]8 [-] germe principe, commencement, origine, cause, source; auteur, instigateur. - in semen abire (exire), Plin.: porter graine, grener. - ponere plantâ aut semine, Col.: planter ou semer. - semen trahere ab... Sil.: tirer son origine de... - boni seminis pecus, Varr. R. R. 2, 2, 4: un troupeau de bonne race. - ortus regio semine, Liv.: issu de sang royal. - marina semina, Col.: alevin. - semina leonum, Virg.: la race des lions. - non tulit sua semina... Ov. M. 2, 629: il ne souffrit pas que son fils... - semina rerum, Lucr.: éléments constitutifs des choses. - semina aquarum, Lucr.: molécules d'eau. - semina flammae, Virg.: semences du feu. - semen malorum omnium, Cic.: source de tous les maux. - semen bellorum civilium, Cic.: ferment de discordes civiles. - semen sceleris, Plaut.: artisan de fourberies. - semina veteris eloquentiae, Tac. Or. 33: la source de l'ancienne éloquence.* * *semĕn, ĭnĭs, n. [st2]1 [-] semence, graine. [st2]2 [-] sorte d'épeautre. [st2]3 [-] jeune plant, surgeon, bouture. [st2]4 [-] semence des animaux, germe vital. [st2]5 [-] race, souche, origine. [st2]6 [-] postérité, rejeton, descendant; enfant; petit (des animaux). [st2]7 [-] principes (de l'eau, du feu, de l'air...), élément, molécule. [st2]8 [-] germe principe, commencement, origine, cause, source; auteur, instigateur. - in semen abire (exire), Plin.: porter graine, grener. - ponere plantâ aut semine, Col.: planter ou semer. - semen trahere ab... Sil.: tirer son origine de... - boni seminis pecus, Varr. R. R. 2, 2, 4: un troupeau de bonne race. - ortus regio semine, Liv.: issu de sang royal. - marina semina, Col.: alevin. - semina leonum, Virg.: la race des lions. - non tulit sua semina... Ov. M. 2, 629: il ne souffrit pas que son fils... - semina rerum, Lucr.: éléments constitutifs des choses. - semina aquarum, Lucr.: molécules d'eau. - semina flammae, Virg.: semences du feu. - semen malorum omnium, Cic.: source de tous les maux. - semen bellorum civilium, Cic.: ferment de discordes civiles. - semen sceleris, Plaut.: artisan de fourberies. - semina veteris eloquentiae, Tac. Or. 33: la source de l'ancienne éloquence.* * *Semen, seminis, pen. corr. n. g. a Sero, seris. Colum. Semence.\Abire in semen. Plin. Venir à semence, Grener.\Committere semina sulcis. Virgil. Semer.\Exire in semen. Plin. Grener.\Spargere semina. Seneca. Semer.\Semina. Virgil. Plantes et sauvageaulx. Ce sont aussi pepins.\Deponere semina. Columel. Planter des sauvageaux, ou jeunes plantes de vigne.\Huius belle semen tu fuisti. Cic. Autheur, Origine, Commencement, Tu as esmeu ceste guerre, Tu en es cause.\Semen alicuius. Sueton. La generation, La semence, Enge, Engence. -
5 semen
sēmen, ĭnis, n. [root sa-, sē-; cf.: sero, sevi; Saturnus, sator, etc.].I.Seed.1.Of plants, Cato, R. R. 17; 27; 31 fin.; 34; Varr. R. R. 1, 40 sq.:2.semen manu spargere,
Cic. Rosc. Am. 18, 50:terra semen excepit,
id. Sen. 15, 51; id. N. D. 2, 32, 81; Ov. M. 1, 108; 7, 623 et saep.—Of men, animals, etc., Plaut. Am. 5, 2, 9; Varr. R. R. 2, 2, 4; 2, 3, 4; 3, 7, 10 al.; Lucr. 4, 1031; 4, 1034 sq.; Cels. 4, 19; Ov. M. 1, 748; 15, 760 et saep.—3.Poet., of the elements of other bodies (of fire, water, stones, etc.):B.ignis semina convolvunt e nubibus,
Lucr. 6, 201 sq.; 6, 444; 6, 507;6, 841: quaerit pars semina flammae in venis silicis,
Verg. A. 6, 6; Ov. M. 11, 144 et saep.:in animis quasi virtutum igniculi et semina,
Cic. Fin. 5, 7, 18; so id. Div. 1, 3, 6:alicujus quaestionis,
Liv. 40, 19.—kat exochên, spelt-seed, spelt, Plin. 18, 8, 19, § 82; 18, 24, 55, § 198; Col. 2, 12, 1; cf. Isid. Orig. 17, 3, 6.—II.Transf.A.A shoot used for propagating; a graft, scion, set, slip, cutting, Varr. R. R. 1, 40, 5; Verg. G. 2, 354; Col. 3, 3, 4; 3, 4, 1; 5, 10, 1 et saep.—2.A stock, race (very rare):3.genus ac semen,
Cic. Agr. 2, 35, 95; so (with genus) id. Phil. 4, 5, 13:ipsa regio semine orta,
Liv. 1, 47:videndum, ut boni seminis pecus habeas,
Varr. R. R. 2, 2, 4.—Posterity, progeny, offspring, child ( poet.):II.non tulit in cineres labi sua Phoebus eosdem Semina, sed natum flammis Eripuit,
Ov. M. 2, 629; so,semina,
id. ib. 10, 470; 15, 216; id. F. 2, 383; id. Tr. 2, 415; Sen. Herc. Fur. 987; Vulg. Gen. 15, 5 et saep.—Trop., as in all languages, seed, i. e. origin, occasion, ground, cause; of persons, an author, prompter, insligator, etc. (class.).(α).Sing. (the predom. signif. in Cic.):(β).stirps ac semen malorum omnium,
Cic. Cat. 1, 12, 30:bellorum civilium semen et causa,
id. Off. 2, 8, 29, cf. ut in seminibus est causa arborum et stirpium:sic hujus belli semen ut fuisti (for which, just before: causam belli in personā tuā constitisse),
id. Phil. 2, 22, 55:sceleris,
Plaut. Rud. 2, 2, 21.—Plur.:in animis, quasi virtutum igniculi atque semina,
Cic. Fin. 5, 7, 18:quod et Zeno in suis commentariis quasi semina quaedam sparsisset,
id. Div. 1, 3, 6:si virtutes sunt, ad quas nobis initia quaedam ac semina sunt concessa naturā,
Quint. 2, 20, 6:loquaces, seditiosos, semina discordiarum (tribunos plebis),
Liv. 3, 19, 5:vix tamen illa semina erant futurae luxuriae,
the small beginnings, id. 39, 6, 9; cf. id. 40, 19, 9:discordiae,
Tac. H. 1, 53; 4, 18 fin.:belli,
id. A. 4, 27; 16, 7:rebellionis,
id. ib. 11, 19:motus,
id. ib. 3, 41. futuri exitii, id. ib. 4, 60:ejus facultatis,
Quint. 2, 20, 6:quamquam semina ejus (translationis) quaedam apud Aristotelen reperiuntur,
id. 3, 6, 60:quaedam probationum,
id. 4, 2, 54:veteris eloquentiae,
Tac. Or. 33; Sen. Ep. 90, 29.
Перевод: со всех языков на все языки
со всех языков на все языки- Со всех языков на:
- Все языки
- Со всех языков на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский
- Французский